Ο Χρηστάκης ή Κάκο-Τάκης όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά είναι ένα παιδί με κινητικά προβλήματΑ.Οι γονείς του άνεργοι δάσκαλοι κάνουν διάφορες περιστασιακές δουλειές για να επιβιώσουν.
Έρχονται Χριστούγεννα και ο πατέρας ντυμένος Αϊ Βασίλης στέκεται στη μεγάλη πλατεία και μοιράζει δώρα στα παιδιά.Ο Κάκο-Τάκης θέλει να δει από κοντά τον Αϊ-Βασίλη...
Είχε φθάσει επιτέλους η παραμονή των Χριστουγέννων,η παραμονή της γιορτής του.Πραγματικά,όπως του είχε πει ο αδερφός του,εδώ και μέρες στο σπίτι τους γίνονται πραγματικές ετοιμασίες και πραγματικές αγορές.Η μητέρα του αγόρασε καινούρια ρούχα για τη γιορτή του,του Σίμου του χάρισε γούοκμαν.Και για το σπίτι...α!αυτό ήταν το καλύτερο απ'όλα:για το σπίτι αγόρασε ένα μικρό,συνθετικό αλλά πραγματικό χριστουγεννιάτικο δέντρο.Και μέσα σε ένα μεγάλο χαρτόκουτο τιληγμένο σε γυαλιστερό χαρτί,βρίσκονται ανάκατες και παραζαλισμένες ένα σωρό χρωματιστλες μπάλες.Όσο για το γλυκό της γιορτής,έρχεται απόψε με λεωφορείο ο μπακλαβάς της γιαγιά του,της παπαδιάς μαζί με το λαχταριστό χριστόψωμο.
-Και εμείς Σίμο με τα λεφτά μας τί θα αγοράσουμε?Είχαμε πει να πάμε για κάλαντα για να βοηθήσουμε το σπίτι.Και το δικό σου δώρο για μένα Σίμο?
-Αφού σου αγοράσω πρώτα νερομπογιές,μετά λέω να σε πάω στον Αϊ-Βασίλη!
-Αλήθεια το λες?Και θα πάμε εκεί,στο ψηλότερο δέντρο της Ευρώπης?
-Α όχι,όχι εκεί...Εκεί...δεν μπορώ.
-Εντάξει,εντάξει,βιάζεται να συμφωνήσει ο Κάκο-Τάκης.Ας πάμε να δούμε κάπου αλλού,σε κάποια άλλη πολιτεία...
Το απόγευμα στις πέντε,την ώρα ακριβώς που επέστρεφε από το σταθμό η μαμά,κρατώντας στο χέρι δίσκους και ταψιά από τη γιαγιά,τα δυο αδέρφια βγήκαν για τη μεγάλη έξοδο.
Ο καιρός σήμερα διακιώνει την εποχή και τη μέρα:Δεκέμβριος,παραμονή Χριστουγέννων.Από το πρωϊ το κρύο ήταν τσουχτερό και ο ουρανός βαρύς.Το μεσημέρι το χιονόνερο έδειξε τι σημαίνει χειμώνας,μα από το απόγευμα και ύστερα καθώς το σκοτάδι πέφτει απαλά,εμποδισμένο από τα πολλά φώτα,ο Δεκέμβρης δείχνει τα δόντια τπου...Θα χιονίσει!
Τα δυο παιδιά στριμωγμένα σε ένα πλήθος που σήμερα δεν τρέχει τόσο,όσο χαζεύει μπροστά σε βιτρίνες και πάγκους,μπαινοβγαίνουν σε μαγαζιά διαλέγοντας δώρα,τυλίγοντας κουτιά,κάνοντας λογαριασμούς...
...Τελείνουν τις αγορές του και η καρδιά του Κάκο-Τάκη πάει να σπάσει.Ήρθε η μεγάλη στιγμή!Το δώρο του Σίμου στον ίδιο για τη γιορτή του!
-Θα πάμε ρωτάει δειλά...
-Στρίβουμε εδώ αριστερά και φθάσαμε του απαντάει ο Σίμος.
-Αν...αν πηγαίναμε,τολμάει για άλλη μια φορά,αν λέω...πηγαίναμε να τον συναντήσουμε στο ψηλότερο έλατο στη μεγάλη πλατεία?
-Α όχι.Ο Σίμος σταματάει απότομα στη μέση του δρόμου.Μην αρχίζει τα ίδια μεγάλε,του λέει με το πιο σκοτεινό του ύφος.
-Εντάξει,εντάξει,δεν αρχίζω!λέει βιαστικά ο Κάκο-Τάκης δίνοντας το χέρι του με εμπιστοσύνη.Έτσι και αλλιώς ο ίδιος έχει πάρει την απόφασή του.Τόσες μέρες το έχει σκεφτεί καλά και το έχει σχεδιάσει ακόμα καλύτερα.Οι μέρες που θα ξαναρχίσει φυσικοθεραπεία είναι κοντά...Δεν πρέπει να βιάζεται,χρειάζεται υπομονή!Και από αυτήν ο Κακό-Τάκης έχει μάθει να έχει πολλή...
-Φοβάσαι τους άνεργους φύλακες,έτσι δεν είναι?ξαναρωτάει το μεγάλο του αδερφο
-Ορίστε?κάνει ο Σίμος σαστιμένος
-Φοβάσαι πως θα μας διώξουν μακριά οι άνεργοι φύλακες από το ψηλό έλατο,γιαυτό δε θέλεις να πάμε στη μεγάλη πλατεία.
-Ποιούς άνεργους φύλακες?ο Σίμος κάνει οτι δεν καταλαβαίνει αλλά καίγεται από την περιέργεια να δει πόσα ξέρει ο αδερφός του
-Ο δήμος αποφάσισε για να φυλάξει τα πολύτιμα έλατα με τα ακριβά στολίδια και για να δώσει δουλειά στους άνεργους της πόλης,να βάλει τους άνεργους να μεταμφιεστούν και να φυλάνε τα δέντρα,λέει με μια ανάσα ο Κάκο-Τάκης.
-Και εσύ που το ξέρεις αυτό?
-Το άκουσα.
-Ναι,αλλά που?
-Μέσα στο τρόλεϋ
Χωρίς όμως να το καταλάβουν καλά καλά είχαν μπει μέσα στον κύκλο όσων έχουν μαζευτεί γύρω από το έλατο και τον Αϊ-Βασίλη της κοντινής πλατείας.Ο Αϊ-Βασίλης σταυρώνει τα γαντοφορεμένα χέρια του πάνω στη λευκή μακριά του γενειάδα,ύστερα βγάζει από το τεράστιο σακούλι του καραμέλες,σοκολατάκια,μπακλαβαδάκια και σφυρίχτρες και τα μοιράζει ένα γύρω στα παιδιά μέσα σε ένα πανζουρισμό από φωνές και ευχαριστίες.Τα παιδιά απλώνουν ατα χέρια τους,άλλα για να πάρουν το δωράκι τους,άλλα για να αγγίξουν το χέρι του και άλλα για να προσφέρουν και αυτά κάτι..."Έπρεπε να του είχα φέρει και εγώ κάτι..."σκέφτεται άφωνος μπροστά σε τόση ευτυχία ο Κακό-Τάκης."Την άλλη φορά οπωσδήποτε"
Τα Χριστούγεννα είχαν έρθει,είχαν περάσει και ξανά μέσα στολεωφορείο τα δυο αδέρφια κατευθύνονται προς την εβδομαδιαία τους ρουτίνα:ο Σίμος στα Αγγλικά,ο Κακό-Τάκης στο φυσικοθεραπευτήριο.Θα μπορούσε να ήταν τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωή του...
Όλα έγιναν όπως τα είχε πει ο Σίμος,πραγματικά αγαθά και δώρα.Μόνο ένα δεν του είχε πει ο Σίμος,πως αυτά τα Χριστούγεννα ο πατέρας τους δεν θα ήαταν μαζί τους.Ναι,θα μπορούσαν να είναι τα ομορφότερα Χριστούγεννα,αλλά δεν ήταν!Μήπως το είχε παρακάνει και αυτός?Μήπως μέσα στο γράμμα (στον Αϊ-Βασίλη) του είχε ζητήσει τόσο επίμονα δουλειά για τον μπαμπά,χωρίς να το ξεκαθαρίσει?Όπως και να έχει το πράγμα,σήμερα είναι αποφασισμένος να το ξεκαθαρίσει.Δεν έχει νόημα να πει τίποτα στο Σίμο,είναι ανόφελο,το ξέρει.
Στο φυσικοθεραπευτήριο η ώρα κυλάει αργά.Ο κύριος Παύλος τον είχε υποδεχτεί με αγκαλιές,ευχές και ένα όμορφο δώρο...
-Κύριε Παύλο,απόψε πρέπει να φύγω νωρίτερα.
-Το ξέρει η μαμά?
-Βέβαια,του λέει αμέσως.Πώς όχι?και κρατάει το βλέμμα καρφωμένο στο ρολόι του τοίχου,όχι μην περάσει η ώρα αλλά μηνπροδωθεί
Βγαίνει στο διάδρομο,πριν καλά καλά φορέσει το μπουφάν του...Κλείνει τη μεγάλη πόρτα πίσω του και κοιτάζει δεξιά και αριστερά...Βγαίνει στη μεγάλη λεωφόρο...Λίγα βήματα ακόμα και θα βρεθεί στη μεγάλη πλατεία!Η καρδιά του χτυπά,τόσο που μπορεί να την ακούει.Μπορεί να την ακούνε και οι περαστικοί!Ίσως...
Από μακριά ακόμα ξεχωρίζει η φιγούρα του Αϊ-Βασίλη και σταματά:πρέπει να σκεφτεί καλά τί θα του πει και τι θα του δώσει.Πρέπει ακόμα να του ζητήσει βοήθεια για να γυρίσει απόψε στο σπίτι.Αρχίζει να προχωράει και την ίδια στιγμή αρχίζει να πέφτει το χιόνι...Προχωράει πιο γοργά προς τον Αϊ-Βασίλη,που του είχε στραμμένη την πλάτη...Πλησιάζει στο έλατο και στέκει,λες και από κάπου θα πλησιάσουν οι φύλακες να τον απομακρύνουν.Αλλά αυτός έχει πάρει εδώ και μέρες την απόφασή του.Η μουσική που αρχίζει να φθάνει στα αυτιά του τον σταματά...μια μουσική τόσο δυνατή και τόσο θεία,τόσο αγγελική...
Ο Κακό-Τάκης μένει και κοιτάζει ψηλά...Τόσο ψηλά που δεν κατάλαβε οτι ο Αϊ-Βασίλης έχει στραφεί και έχει έρθει κοντά,πολύ κοντά και τον κοιτάζει...Τα χεράκια του ψάχνουν στις τσέπες να βρουν την αρωματική του γομολάστιχα για να του την προσφέρει.Μα ο άγιος τον κοιτάζει στα μάτια βαθειά και φαίνεται απορημένος.Ο Κακό-Τάκης πλησιάζει δειλά και ο Αι-Βασίλης γονατίζει στο ύψος του.Γονατίζει πάνω στο ένα του γόνατο όπως συνήθως κάνει και...κάποιος άλλος!Ποιός?
-Σου έφερα αυτό!λέει και απλώνει το χέρι του με την αρωματική γομολάστιχα
-Σου ζήτησα κάτι και εσύ το έκανες!συνεχίζει ο Κακό-Τάκης.Σε ευχαριστώ!Αλλά όποιος παίρνει καλό είναι και να δίνει,έτσι?Αλλά θέλω να ζητήσω και κάτι ακόμα.
-...όχι όμως τόσες ώρες δουλειά!
Ο Αϊ-Βασίλης δείχνει να συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι
-Και αν γίνεται,αν είναι δυνατόν,βρες έναν τρόπο να γυρίσω απόψε σπίτι!συμπληρώνει έτοιμος να κλάψει.
-Άγιε Βασίλη ζήτησα πολλά?τολμάει να ρωτήσει ψιθυριστά.Μα εκείνος δεν ακούει.Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,σαν να ξεκόλλησε από το πλήθος το σώμα του Σίμου βγαίνει μπροστά...και η φωνή του ακούγεται δυνατή και απελπισμένη
-Χρήστο,Χρηστάκο!
-Συγνώμη δεν φταίω εγώ!,λέει μετά από λίγο κοιτώντας τον Αϊ-Βασίλη στα μάτια.Το έσκασε πάλι!
Ο Αϊ-Βασίλης απλώνει τα χέρια στους ώμους του Σίμου,τον σφίγγει και τον καθησυχάζει,συγχωρώντας όπως μόνο ένας ξέρει να συγχωρεί μέσα στο σπίτι.
-Πάμε!λέει ο Σίμος και τον τραβάει από το χέρι.Ο Κακό-Τάκης τον ακολουθεί πηθείνια,αν και απρόθυμα.Σε μια στιγμή γυρίζει το κεφάλι του πίσω και...
-Μην ξεχάσεις όσα σου είπα σε παρακαλώ!φωνάζει του Αϊ-Βασίλη.Για μια στιγμή νομίζει οτι ο Αϊ-Βασίλης τον κοιτάζει βουρκωμένος.Νομίζει...
-Σίμο εσένα ο Αϊ-Βασίλης σου θυμίζει λίγο τον μπαμπά ρωτάει με απανωτά χασμουρητά αλλά δεν παίρνει απάντηση...!
Απόσπασμα από το βιβλίο
της Βησσαρίας Ζορμπά-Ραμμοπούλου
"Κάθε γωνιά και Αϊ-Βασίλης"
Έρχονται Χριστούγεννα και ο πατέρας ντυμένος Αϊ Βασίλης στέκεται στη μεγάλη πλατεία και μοιράζει δώρα στα παιδιά.Ο Κάκο-Τάκης θέλει να δει από κοντά τον Αϊ-Βασίλη...
Είχε φθάσει επιτέλους η παραμονή των Χριστουγέννων,η παραμονή της γιορτής του.Πραγματικά,όπως του είχε πει ο αδερφός του,εδώ και μέρες στο σπίτι τους γίνονται πραγματικές ετοιμασίες και πραγματικές αγορές.Η μητέρα του αγόρασε καινούρια ρούχα για τη γιορτή του,του Σίμου του χάρισε γούοκμαν.Και για το σπίτι...α!αυτό ήταν το καλύτερο απ'όλα:για το σπίτι αγόρασε ένα μικρό,συνθετικό αλλά πραγματικό χριστουγεννιάτικο δέντρο.Και μέσα σε ένα μεγάλο χαρτόκουτο τιληγμένο σε γυαλιστερό χαρτί,βρίσκονται ανάκατες και παραζαλισμένες ένα σωρό χρωματιστλες μπάλες.Όσο για το γλυκό της γιορτής,έρχεται απόψε με λεωφορείο ο μπακλαβάς της γιαγιά του,της παπαδιάς μαζί με το λαχταριστό χριστόψωμο.
-Και εμείς Σίμο με τα λεφτά μας τί θα αγοράσουμε?Είχαμε πει να πάμε για κάλαντα για να βοηθήσουμε το σπίτι.Και το δικό σου δώρο για μένα Σίμο?
-Αφού σου αγοράσω πρώτα νερομπογιές,μετά λέω να σε πάω στον Αϊ-Βασίλη!
-Αλήθεια το λες?Και θα πάμε εκεί,στο ψηλότερο δέντρο της Ευρώπης?
-Α όχι,όχι εκεί...Εκεί...δεν μπορώ.
-Εντάξει,εντάξει,βιάζεται να συμφωνήσει ο Κάκο-Τάκης.Ας πάμε να δούμε κάπου αλλού,σε κάποια άλλη πολιτεία...
Το απόγευμα στις πέντε,την ώρα ακριβώς που επέστρεφε από το σταθμό η μαμά,κρατώντας στο χέρι δίσκους και ταψιά από τη γιαγιά,τα δυο αδέρφια βγήκαν για τη μεγάλη έξοδο.
Ο καιρός σήμερα διακιώνει την εποχή και τη μέρα:Δεκέμβριος,παραμονή Χριστουγέννων.Από το πρωϊ το κρύο ήταν τσουχτερό και ο ουρανός βαρύς.Το μεσημέρι το χιονόνερο έδειξε τι σημαίνει χειμώνας,μα από το απόγευμα και ύστερα καθώς το σκοτάδι πέφτει απαλά,εμποδισμένο από τα πολλά φώτα,ο Δεκέμβρης δείχνει τα δόντια τπου...Θα χιονίσει!
Τα δυο παιδιά στριμωγμένα σε ένα πλήθος που σήμερα δεν τρέχει τόσο,όσο χαζεύει μπροστά σε βιτρίνες και πάγκους,μπαινοβγαίνουν σε μαγαζιά διαλέγοντας δώρα,τυλίγοντας κουτιά,κάνοντας λογαριασμούς...
...Τελείνουν τις αγορές του και η καρδιά του Κάκο-Τάκη πάει να σπάσει.Ήρθε η μεγάλη στιγμή!Το δώρο του Σίμου στον ίδιο για τη γιορτή του!
-Θα πάμε ρωτάει δειλά...
-Στρίβουμε εδώ αριστερά και φθάσαμε του απαντάει ο Σίμος.
-Αν...αν πηγαίναμε,τολμάει για άλλη μια φορά,αν λέω...πηγαίναμε να τον συναντήσουμε στο ψηλότερο έλατο στη μεγάλη πλατεία?
-Α όχι.Ο Σίμος σταματάει απότομα στη μέση του δρόμου.Μην αρχίζει τα ίδια μεγάλε,του λέει με το πιο σκοτεινό του ύφος.
-Εντάξει,εντάξει,δεν αρχίζω!λέει βιαστικά ο Κάκο-Τάκης δίνοντας το χέρι του με εμπιστοσύνη.Έτσι και αλλιώς ο ίδιος έχει πάρει την απόφασή του.Τόσες μέρες το έχει σκεφτεί καλά και το έχει σχεδιάσει ακόμα καλύτερα.Οι μέρες που θα ξαναρχίσει φυσικοθεραπεία είναι κοντά...Δεν πρέπει να βιάζεται,χρειάζεται υπομονή!Και από αυτήν ο Κακό-Τάκης έχει μάθει να έχει πολλή...
-Φοβάσαι τους άνεργους φύλακες,έτσι δεν είναι?ξαναρωτάει το μεγάλο του αδερφο
-Ορίστε?κάνει ο Σίμος σαστιμένος
-Φοβάσαι πως θα μας διώξουν μακριά οι άνεργοι φύλακες από το ψηλό έλατο,γιαυτό δε θέλεις να πάμε στη μεγάλη πλατεία.
-Ποιούς άνεργους φύλακες?ο Σίμος κάνει οτι δεν καταλαβαίνει αλλά καίγεται από την περιέργεια να δει πόσα ξέρει ο αδερφός του
-Ο δήμος αποφάσισε για να φυλάξει τα πολύτιμα έλατα με τα ακριβά στολίδια και για να δώσει δουλειά στους άνεργους της πόλης,να βάλει τους άνεργους να μεταμφιεστούν και να φυλάνε τα δέντρα,λέει με μια ανάσα ο Κάκο-Τάκης.
-Και εσύ που το ξέρεις αυτό?
-Το άκουσα.
-Ναι,αλλά που?
-Μέσα στο τρόλεϋ
Χωρίς όμως να το καταλάβουν καλά καλά είχαν μπει μέσα στον κύκλο όσων έχουν μαζευτεί γύρω από το έλατο και τον Αϊ-Βασίλη της κοντινής πλατείας.Ο Αϊ-Βασίλης σταυρώνει τα γαντοφορεμένα χέρια του πάνω στη λευκή μακριά του γενειάδα,ύστερα βγάζει από το τεράστιο σακούλι του καραμέλες,σοκολατάκια,μπακλαβαδάκια και σφυρίχτρες και τα μοιράζει ένα γύρω στα παιδιά μέσα σε ένα πανζουρισμό από φωνές και ευχαριστίες.Τα παιδιά απλώνουν ατα χέρια τους,άλλα για να πάρουν το δωράκι τους,άλλα για να αγγίξουν το χέρι του και άλλα για να προσφέρουν και αυτά κάτι..."Έπρεπε να του είχα φέρει και εγώ κάτι..."σκέφτεται άφωνος μπροστά σε τόση ευτυχία ο Κακό-Τάκης."Την άλλη φορά οπωσδήποτε"
Τα Χριστούγεννα είχαν έρθει,είχαν περάσει και ξανά μέσα στολεωφορείο τα δυο αδέρφια κατευθύνονται προς την εβδομαδιαία τους ρουτίνα:ο Σίμος στα Αγγλικά,ο Κακό-Τάκης στο φυσικοθεραπευτήριο.Θα μπορούσε να ήταν τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωή του...
Όλα έγιναν όπως τα είχε πει ο Σίμος,πραγματικά αγαθά και δώρα.Μόνο ένα δεν του είχε πει ο Σίμος,πως αυτά τα Χριστούγεννα ο πατέρας τους δεν θα ήαταν μαζί τους.Ναι,θα μπορούσαν να είναι τα ομορφότερα Χριστούγεννα,αλλά δεν ήταν!Μήπως το είχε παρακάνει και αυτός?Μήπως μέσα στο γράμμα (στον Αϊ-Βασίλη) του είχε ζητήσει τόσο επίμονα δουλειά για τον μπαμπά,χωρίς να το ξεκαθαρίσει?Όπως και να έχει το πράγμα,σήμερα είναι αποφασισμένος να το ξεκαθαρίσει.Δεν έχει νόημα να πει τίποτα στο Σίμο,είναι ανόφελο,το ξέρει.
Στο φυσικοθεραπευτήριο η ώρα κυλάει αργά.Ο κύριος Παύλος τον είχε υποδεχτεί με αγκαλιές,ευχές και ένα όμορφο δώρο...
-Κύριε Παύλο,απόψε πρέπει να φύγω νωρίτερα.
-Το ξέρει η μαμά?
-Βέβαια,του λέει αμέσως.Πώς όχι?και κρατάει το βλέμμα καρφωμένο στο ρολόι του τοίχου,όχι μην περάσει η ώρα αλλά μηνπροδωθεί
Βγαίνει στο διάδρομο,πριν καλά καλά φορέσει το μπουφάν του...Κλείνει τη μεγάλη πόρτα πίσω του και κοιτάζει δεξιά και αριστερά...Βγαίνει στη μεγάλη λεωφόρο...Λίγα βήματα ακόμα και θα βρεθεί στη μεγάλη πλατεία!Η καρδιά του χτυπά,τόσο που μπορεί να την ακούει.Μπορεί να την ακούνε και οι περαστικοί!Ίσως...
Από μακριά ακόμα ξεχωρίζει η φιγούρα του Αϊ-Βασίλη και σταματά:πρέπει να σκεφτεί καλά τί θα του πει και τι θα του δώσει.Πρέπει ακόμα να του ζητήσει βοήθεια για να γυρίσει απόψε στο σπίτι.Αρχίζει να προχωράει και την ίδια στιγμή αρχίζει να πέφτει το χιόνι...Προχωράει πιο γοργά προς τον Αϊ-Βασίλη,που του είχε στραμμένη την πλάτη...Πλησιάζει στο έλατο και στέκει,λες και από κάπου θα πλησιάσουν οι φύλακες να τον απομακρύνουν.Αλλά αυτός έχει πάρει εδώ και μέρες την απόφασή του.Η μουσική που αρχίζει να φθάνει στα αυτιά του τον σταματά...μια μουσική τόσο δυνατή και τόσο θεία,τόσο αγγελική...
Ο Κακό-Τάκης μένει και κοιτάζει ψηλά...Τόσο ψηλά που δεν κατάλαβε οτι ο Αϊ-Βασίλης έχει στραφεί και έχει έρθει κοντά,πολύ κοντά και τον κοιτάζει...Τα χεράκια του ψάχνουν στις τσέπες να βρουν την αρωματική του γομολάστιχα για να του την προσφέρει.Μα ο άγιος τον κοιτάζει στα μάτια βαθειά και φαίνεται απορημένος.Ο Κακό-Τάκης πλησιάζει δειλά και ο Αι-Βασίλης γονατίζει στο ύψος του.Γονατίζει πάνω στο ένα του γόνατο όπως συνήθως κάνει και...κάποιος άλλος!Ποιός?
-Σου έφερα αυτό!λέει και απλώνει το χέρι του με την αρωματική γομολάστιχα
-Σου ζήτησα κάτι και εσύ το έκανες!συνεχίζει ο Κακό-Τάκης.Σε ευχαριστώ!Αλλά όποιος παίρνει καλό είναι και να δίνει,έτσι?Αλλά θέλω να ζητήσω και κάτι ακόμα.
-...όχι όμως τόσες ώρες δουλειά!
Ο Αϊ-Βασίλης δείχνει να συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι
-Και αν γίνεται,αν είναι δυνατόν,βρες έναν τρόπο να γυρίσω απόψε σπίτι!συμπληρώνει έτοιμος να κλάψει.
-Άγιε Βασίλη ζήτησα πολλά?τολμάει να ρωτήσει ψιθυριστά.Μα εκείνος δεν ακούει.Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,σαν να ξεκόλλησε από το πλήθος το σώμα του Σίμου βγαίνει μπροστά...και η φωνή του ακούγεται δυνατή και απελπισμένη
-Χρήστο,Χρηστάκο!
-Συγνώμη δεν φταίω εγώ!,λέει μετά από λίγο κοιτώντας τον Αϊ-Βασίλη στα μάτια.Το έσκασε πάλι!
Ο Αϊ-Βασίλης απλώνει τα χέρια στους ώμους του Σίμου,τον σφίγγει και τον καθησυχάζει,συγχωρώντας όπως μόνο ένας ξέρει να συγχωρεί μέσα στο σπίτι.
-Πάμε!λέει ο Σίμος και τον τραβάει από το χέρι.Ο Κακό-Τάκης τον ακολουθεί πηθείνια,αν και απρόθυμα.Σε μια στιγμή γυρίζει το κεφάλι του πίσω και...
-Μην ξεχάσεις όσα σου είπα σε παρακαλώ!φωνάζει του Αϊ-Βασίλη.Για μια στιγμή νομίζει οτι ο Αϊ-Βασίλης τον κοιτάζει βουρκωμένος.Νομίζει...
-Σίμο εσένα ο Αϊ-Βασίλης σου θυμίζει λίγο τον μπαμπά ρωτάει με απανωτά χασμουρητά αλλά δεν παίρνει απάντηση...!
Απόσπασμα από το βιβλίο
της Βησσαρίας Ζορμπά-Ραμμοπούλου
"Κάθε γωνιά και Αϊ-Βασίλης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου